เพลงโปรด Can Be Fun For Anyone
เพลงโปรด Can Be Fun For Anyone
Blog Article
เธอจะคิดถึงฉันหรือเปล่า เธอจะเหงาบ้างหรือเปล่า จะรู้สึกแตกต่างกับฉันบ้างไหม
“เธอมองลูกบอลสีส้มกลมโต ที่ค่อยๆ ลอยต่ำลงที่เส้นขอบฟ้า เคลื่อนที่ไปตามถนนที่จะพาคุณกลับบ้าน”
เป็นเพลงที่ขยี้ความรู้สึกคนเหงาให้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในวันที่รู้สึกพ่ายแพ้ไร้หนทางที่สุด เราเคยเปิดเพลงนี้แล้วร้องไห้จนตัวโยน มันเป็นเมโลดี้ที่เหงาและเคว้งคว้างกลางอวกาศที่สุด ให้ความรู้สึกปวดร้าว ค่อยๆ หลุดลอยไร้แรงโน้มถ่วง จากที่ใจเคยรู้สึกพองโตกลับกลายเป็นค่อยๆ หดลีบลงสุดๆ ตามเส้นอารมณ์ของเสียงเพลง
ของภูมิจิต สำเนียงดนตรีเข้มแข็งฟังแล้วไม่รู้สึกฟูมฟายกับความคิดถึงมากเกินไป เป็นอีกเพลงที่เล่าประเด็นความคิดถึงบ้านได้เข้าอกเข้าใจ เวลาคนเราเห็น หรือสัมผัสอะไรที่ให้ความรู้สึกเหมือนที่บ้าน ความรู้สึกคิดถึงก็ทำงานทันที
เนื้อเพลง แล้วแต่เวรแต่กรรม ครูศรีหนุ่ม
เรื่องราวความรักของพวกเขาเริ่มต้นขึ้นในอดีตอันไกลโพ้น ในช่วงเวลาที่โลกยังเยาว์วัยและเหล่าทวยเทพดำเนินอยู่ท่ามกลางมนุษย์ ไป่เฟิงจิ่ว วิญญาณจิ้งจอกจอมซนที่มีหัวใจบริสุทธิ์ดุจน้ำค้างยามเช้า ตกหลุมรักตงฮัว ผู้เป็นอมตะผู้ทรงพลังซึ่งมีภายนอกที่เย็นชาปกปิดหัวใจทองคำ ความรักของพวกเขาเบ่งบานท่ามกลางความงดงามของอาณาจักรสวรรค์ วันเวลาของพวกเขาเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขในขณะที่พวกเขาสำรวจสิ่งมหัศจรรย์ของโลกด้วยกัน
มากาเร็ต (แซนดร้า บูลล็อค) บก.สาว สุดเขี้ยว แห่ง นิตสารชื่อดังในนิวยอร์ค ที่ต้องต้องถูกเนรเทศกลับแคนาดาอย่างกระทันหัน เพราะใบอนุญาตการทำงานสำหรับคนต่างด้าวในอเมริกาของเธอถูกปฏิเสธ บก. ขาวีนอย่างเธอจึงต้องหาทางจัดการเรื่องนี้อย่างเร่งด่วน เธอจึงต้องหาแพะรับบาปในการยืดอายุการทำงานในอเมริกาของเธอ และหายนะก็ตกมาถึง แอนดรูว์ (ไรอัน เรย์โนลด์ส) ผู้ช่วยหนุ่มหล่อหน้าใสของเธอเอง ที่ถูกจับมัดมือมัดเท้าประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบแบบไม่ทันตั้งตัว นอกจากจะต้องเผชิญกับความสยดสยอง และความเป็นมารร้ายสมบูรณ์ของนายสาวในออฟฟิศแล้ว เขาจะยอมพลีกายเป็นทาสรักของเธออีกหรือไม่ ฝันอันไกลห่าง และเรื่องราววุ่น ๆ เมื่อเธอจะต้องไปเยื่ยมครอบครัวของแอนดรูว์ ที่ไม่รู้ถึงความลับของทั้งสองคนนี้ ไกลถึงอลาสก้า
เรื่องนี้เล่าถึงภาพยนตร์กล่าวถึง แฮรี เบิร์นส (บิลลี คริสตัล) และ แซลลี อัลไบรต์ (เม็ก ไรอัน) หนุ่มสาวที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยชิคาโก และกำลังเดินทางกลับไปนิวยอร์ก โดยอาศัยรถคันเดียวกัน ตลอดการเดินทางทั้งคู่พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน โดยเฉพาะในเรื่องมิตรภาพระหว่างหญิงชาย โดยไม่มีเรื่องเพศมาเกี่ยวข้อง
แม้ว่าไม่ได้เจอ มันก็ไม่เคยเลื่อนหาย
ชมรมค่ายอาสาฯ รามฯ-อีสาน ช่วงเวลาแห่งการแสวงหา
คิดถึงแต่เธอนั้น เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน
ห่างกันไกลแค่บางเวลาแต่ทำไมดูคิดถึงจัง
“มันเป็นถนนที่ไม่เปลี่ยนไปมากนัก เธอรู้สึกผูกพันกับถนนสายนี้เป็นพิเศษ มากกว่าถนนมากมายที่เธอเคยเดินทางผ่านมา เพราะมันเป็นทางกลับบ้านของเธอ”
เพื่อการนำเสนอเนื้อหาที่ดี รวมถึงการจัดการข้อมูลส่วนบุคคล เพื่อให้คุณได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากคุณใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆนั้น แสดงว่าคุณยอมรับนโยบายคุกกี้และนโยบายส่วนบุคคลของเรา